Dzień Harcerski – Poświęcenie i wręczenie Sztandaru

Polskie drużyny harcerskie istniały już przed Drugą Wojną Światową na terenie wschodnich prowincji Kanady, gdzie osiedliła się większość polskich imigrantów z okresu między dwoma wojnami światowymi.  Dopiero po Drugiej Wojnie Światowej większe skupiska polonijne powstały w zachodnich prowincjach i tam, gdzie znalazł się instruktor organizowały się jednostki harcerskie.

W Edmontonie pierwsze dwa zastępy chłopców zorganizował w roku 1954 druh Jurek Golas wraz z druhem ks. dr. Tadeuszem Nagengasem i druhem Józefem Leśniewiczem. W roku 1955 druhna Janina Jankowska-Zygiel zakłada zastęp harcerek.  Już w Wielki Piątek tego roku w Polskim Kościele stanęła przy Grobie Pańskim Warta Honorowa w mundurach harcerskich. Od tej chwili zapoczątkowuje się bardzo czynna praca w tych dwóch jednostkach.

23 kwietnia 1955 roku, pierwsza grupa chłopców składa przyrzeczenie, a na koniec maja harcerki i harcerze wyruszają na pierwszy biwak.

Pomimo tak krótkiego życia organizacyjnego potrafiono zorganizować w lecie obóz i kolonię zuchową na gościnnej plebani ks. Prałata i druha Józefa Kochana, proboszcza we Flat Lake. Nic tak nie wiąże i nie daje tyle entuzjazmu w pracy harcerskiej, jak obozy letnie, toteż następuje okres nieprzerwanej, czasami cichej i skromnej pracy w jednostkach harcerskich na terenie Edmontonu.

Młodzież harcerska bierze udział we wszystkich przejawach życia Parafii Polskiej i organizacji polonijnych w Edmontonie, równocześnie utrzymując ścisły kontakt z ruchem harcerskim w Calgary, prowadzonym przez druha Edwarda Samka.

W roku 1959 Szczep Harcerski „Pomorze” zostaje przeorganizowany na Hufiec Harcerzy „Pomorze” pod komendą druha Jozefa Leśniewicza.

W roku 1960 delegacja harcerek i harcerzy bierze udział w ogólno kanadyjskim Zlocie Jubileuszowym w Barry’s Bay w Ontario z okazji 50-cio lecia powstania Z.H.P.

W roku 1962 hufcowym Hufca „Pomorze” zostaje druh ks. Dr. Tadeusz Nagengast, a kierowniczką organizacji harcerek druhna Janina Zygiel.

Następnie hufcowym zostaje druh Lechosław Gruszczyński, który prowadzi prace w Hufcu Harcerzy do roku 1965. W tym czasie powołał do życia organizacje pomocniczą pod nazwą Koło Przyjaciół Harcerstwa.

Rok 1965 jest rokiem przełomowym, jeśli chodzi o pracę wśród młodzieży harcerskiej na terenie Edmontonu, co się przejawiło w powstaniu nowych jednostek w organizacji harcerek i harcerzy. Coraz więcej młodzieży wstępuje w szeregi harcerskie. Powstaje konieczność utworzenia dwóch odrębnych hufców.

W kwietniu 1966 roku zostaje powołany do życia przez Komendę Chorągwi Harcerek w Kanadzie, Hufiec „Młody Bor”, którego komendantką zostaje druhna Janina Grocholska.

Hufiec Harcerzy „Pomorze” obejmuje znowu druh Józef Leśniewicz.

Bardzo ważnym przyczynieniem się do rozwoju pracy harcerskiej było zorganizowanie kursu drużynowych w Garner Lake, który prowadzili instruktorzy delegowani przez Komendę Chorągwi Harcerek i Harcerzy, druhna Zofia Stohandel i druh Kazimierz Stohandel.

W roku 1966, dwadzieścia osób pod kierownictwem instruktorów, druhny Janiny Zygiel i druha Kossjana Koskowskiego wyjeżdża na Zlot Milenijny do Barry’s Bay, a w roku 1967 grupa harcerek i harcerzy bierze udział w Etnicznym Zlocie Stulecia Kanady obu Chorągwi.

Każdego roku organizowane są obozy letnie i kolonie zuchowe, w których bierze udział coraz więcej młodzieży harcerskiej.

W roku 1968 na Jamborette w Hillsdale Meadows kolo Banff w Albercie i kursie drużynowych Chorągwi Harcerek zjeżdża 120 harcerek i harcerzy z Edmontonu.  W ostatnich latach przejawia się bardzo ożywiona działalność w pracach obydwu hufców w dziedzinie wychowawczej i szkoleniowej a także w wystąpieniach na zewnątrz.

Pamiętne są wystąpienia młodzieży harcerskiej w uroczystościach Millennium – 1000-lecia Chrześcijaństwa Polski, Stulecia Kanady, w obchodach rocznic kościelnych i narodowych jak też i barwne Jasełka i inne przedstawienia odegrane dla tutejszej Polonii.

Znaczenie i ważność pracy harcerskiej spotyka się z uznaniem Parafii Polskiej i organizacji polonijnych, które wspomagają działalność harcerska zarówno moralnie jak i finansowo.

W jesieni 1969 roku opuszcza Edmonton długoletni działacz harcerski druh Józef Leśniewicz, a komendantem Hufca Harcerzy „Pomorze” zostaje druh Antoni Andrzejewski.

W chwili otrzymania sztandaru harcerskiego to jest dnia 30 marca 1969 roku obydwa edmontońskie hufce liczą 160 osób. Organizacja przedstawia się następująco:

Hufiec Harcerek „Młody Bór”

Instruktorki:

Janina Grocholska, Hm.

Janina Zygiel, Hm.

Maria Grocholska, przewodniczka

Teresa Szulewska, przewodniczka

Irena Krzak, przewodniczka

Helena Żydek, przewodniczka

Teresa Janusz, drużynowa

Teresa Chrzanowska, drużynowa

Opiekunki/dzialaczki harcerskie:

Maria Andrzejewska

Irena Kościelak

Maria Chrzanowska

Genowefa Możdżeńska

 

Jednostki Organizacyjne:

Drużyna Wędrowniczek „Leśna Droga”, Drużyna Harcerek „ Młody Las”, Gromada Zuszek „ Leśne Kwiatki”

Hufiec Harcerzy „Pomorze”

Instruktorzy:

Antoni Andrzejewski Phm.

Lechosław Gruszczyński, Phm.

Kossjan Koskowski Dz. Harc.

Władysław Szwender HO, drużynowy

Tadeusz Kułakowski Ćwik, drużynowy

Ryszard Kiryluk, Ćwik, przew. Kręgu Harcerskiego

 

Jednostki Organizacyjne: Krąg Harcerski, Druzyna Wedrowników, Druzyna Harcerzy im. J. Piłsudzkiego, Gromada Zuchów „Górale”

 

Źródło:  Dzień Harcerski, Poświęcenie i wręczenie Sztandaru 30 III 1969