Dzień Harcerski – Poświęcenie i wręczenie Sztandaru
Polskie drużyny harcerskie istniały już przed Drugą Wojną Światową na terenie wschodnich prowincji Kanady, gdzie osiedliła się większość polskich imigrantów z okresu między dwoma wojnami światowymi. Dopiero po Drugiej Wojnie Światowej większe skupiska polonijne powstały w zachodnich prowincjach i tam, gdzie znalazł się instruktor organizowały się jednostki harcerskie.
W Edmontonie pierwsze dwa zastępy chłopców zorganizował w roku 1954 druh Jurek Golas wraz z druhem ks. dr. Tadeuszem Nagengasem i druhem Józefem Leśniewiczem. W roku 1955 druhna Janina Jankowska-Zygiel zakłada zastęp harcerek. Już w Wielki Piątek tego roku w Polskim Kościele stanęła przy Grobie Pańskim Warta Honorowa w mundurach harcerskich. Od tej chwili zapoczątkowuje się bardzo czynna praca w tych dwóch jednostkach.
23 kwietnia 1955 roku, pierwsza grupa chłopców składa przyrzeczenie, a na koniec maja harcerki i harcerze wyruszają na pierwszy biwak.
Pomimo tak krótkiego życia organizacyjnego potrafiono zorganizować w lecie obóz i kolonię zuchową na gościnnej plebani ks. Prałata i druha Józefa Kochana, proboszcza we Flat Lake. Nic tak nie wiąże i nie daje tyle entuzjazmu w pracy harcerskiej, jak obozy letnie, toteż następuje okres nieprzerwanej, czasami cichej i skromnej pracy w jednostkach harcerskich na terenie Edmontonu.
Młodzież harcerska bierze udział we wszystkich przejawach życia Parafii Polskiej i organizacji polonijnych w Edmontonie, równocześnie utrzymując ścisły kontakt z ruchem harcerskim w Calgary, prowadzonym przez druha Edwarda Samka.
W roku 1959 Szczep Harcerski „Pomorze” zostaje przeorganizowany na Hufiec Harcerzy „Pomorze” pod komendą druha Jozefa Leśniewicza.
W roku 1960 delegacja harcerek i harcerzy bierze udział w ogólno kanadyjskim Zlocie Jubileuszowym w Barry’s Bay w Ontario z okazji 50-cio lecia powstania Z.H.P.
W roku 1962 hufcowym Hufca „Pomorze” zostaje druh ks. Dr. Tadeusz Nagengast, a kierowniczką organizacji harcerek druhna Janina Zygiel.
Następnie hufcowym zostaje druh Lechosław Gruszczyński, który prowadzi prace w Hufcu Harcerzy do roku 1965. W tym czasie powołał do życia organizacje pomocniczą pod nazwą Koło Przyjaciół Harcerstwa.
Rok 1965 jest rokiem przełomowym, jeśli chodzi o pracę wśród młodzieży harcerskiej na terenie Edmontonu, co się przejawiło w powstaniu nowych jednostek w organizacji harcerek i harcerzy. Coraz więcej młodzieży wstępuje w szeregi harcerskie. Powstaje konieczność utworzenia dwóch odrębnych hufców.
W kwietniu 1966 roku zostaje powołany do życia przez Komendę Chorągwi Harcerek w Kanadzie, Hufiec „Młody Bor”, którego komendantką zostaje druhna Janina Grocholska.
Hufiec Harcerzy „Pomorze” obejmuje znowu druh Józef Leśniewicz.
Bardzo ważnym przyczynieniem się do rozwoju pracy harcerskiej było zorganizowanie kursu drużynowych w Garner Lake, który prowadzili instruktorzy delegowani przez Komendę Chorągwi Harcerek i Harcerzy, druhna Zofia Stohandel i druh Kazimierz Stohandel.
W roku 1966, dwadzieścia osób pod kierownictwem instruktorów, druhny Janiny Zygiel i druha Kossjana Koskowskiego wyjeżdża na Zlot Milenijny do Barry’s Bay, a w roku 1967 grupa harcerek i harcerzy bierze udział w Etnicznym Zlocie Stulecia Kanady obu Chorągwi.
Każdego roku organizowane są obozy letnie i kolonie zuchowe, w których bierze udział coraz więcej młodzieży harcerskiej.
W roku 1968 na Jamborette w Hillsdale Meadows kolo Banff w Albercie i kursie drużynowych Chorągwi Harcerek zjeżdża 120 harcerek i harcerzy z Edmontonu. W ostatnich latach przejawia się bardzo ożywiona działalność w pracach obydwu hufców w dziedzinie wychowawczej i szkoleniowej a także w wystąpieniach na zewnątrz.
Pamiętne są wystąpienia młodzieży harcerskiej w uroczystościach Millennium – 1000-lecia Chrześcijaństwa Polski, Stulecia Kanady, w obchodach rocznic kościelnych i narodowych jak też i barwne Jasełka i inne przedstawienia odegrane dla tutejszej Polonii.
Znaczenie i ważność pracy harcerskiej spotyka się z uznaniem Parafii Polskiej i organizacji polonijnych, które wspomagają działalność harcerska zarówno moralnie jak i finansowo.
W jesieni 1969 roku opuszcza Edmonton długoletni działacz harcerski druh Józef Leśniewicz, a komendantem Hufca Harcerzy „Pomorze” zostaje druh Antoni Andrzejewski.
W chwili otrzymania sztandaru harcerskiego to jest dnia 30 marca 1969 roku obydwa edmontońskie hufce liczą 160 osób. Organizacja przedstawia się następująco:
Hufiec Harcerek „Młody Bór”
Instruktorki:
Janina Grocholska, Hm.
Janina Zygiel, Hm.
Maria Grocholska, przewodniczka
Teresa Szulewska, przewodniczka
Irena Krzak, przewodniczka
Helena Żydek, przewodniczka
Teresa Janusz, drużynowa
Teresa Chrzanowska, drużynowa
Opiekunki/dzialaczki harcerskie:
Maria Andrzejewska
Irena Kościelak
Maria Chrzanowska
Genowefa Możdżeńska
Jednostki Organizacyjne:
Drużyna Wędrowniczek „Leśna Droga”, Drużyna Harcerek „ Młody Las”, Gromada Zuszek „ Leśne Kwiatki”
Hufiec Harcerzy „Pomorze”
Instruktorzy:
Antoni Andrzejewski Phm.
Lechosław Gruszczyński, Phm.
Kossjan Koskowski Dz. Harc.
Władysław Szwender HO, drużynowy
Tadeusz Kułakowski Ćwik, drużynowy
Ryszard Kiryluk, Ćwik, przew. Kręgu Harcerskiego
Jednostki Organizacyjne: Krąg Harcerski, Druzyna Wedrowników, Druzyna Harcerzy im. J. Piłsudzkiego, Gromada Zuchów „Górale”
Źródło: Dzień Harcerski, Poświęcenie i wręczenie Sztandaru 30 III 1969