Mieczysław Domecki – Wybitni Polacy Alberty

Urodził się 24 lutego 1912 roku w Warszawie. Od najmłodszych lat interesowały go budowle i konstrukcje. Gdy miał 5 lat, powiedział matce „ będę inżynierem” i dotrzymał słowa. W latach 1930-37 studiuje w Politechnice Warszawskiej, wakacje wykorzystuje na praktykę inżynierska na odpowiednich stanowiskach, a wkrótce po uzyskaniu dyplomu i tytułu inżyniera budownictwa lądowego zakłada własne przedsiębiorstwo. W styczniu 1940 roku wstępuje do Związku Walki Zbrojnej (późniejsza Armia Krajowa), przyczynia się do organizowania działalności dywersyjnej na wschodzie, której rezultatem było wysadzanie w powietrze transportów niemieckich.

W styczniu 1943 roku zawiera związek małżeński z Ireną Ericson. Odtąd Irena staje się dla inżyniera pomocą w pracy zawodowej i konspiracyjnej. Nie przerywając działalności w AK (ps. Sam) pracuje także dla Delegatury Rządu Emigracyjnego. Wobec zagrożenia aresztowaniem przez Gestapo, Domeckim udało się przedostać do Czech i tam nawiązać kontakt z podziemnymi organizacjami czeskimi. Gdy wojna miała się ku końcowi, inżynierowi Domeckiemu udaje się kupić samochód, którym wraz z siostrą Ireny, Aliną obecnie Żerańską, uciekają przed zbliżającymi się wojskami sowieckimi i przedostają się na tereny zajęte przez armię generała Pattona.

Mieczysław Domecki wstępuje do I-szej Polskiej Brygady Spadochronowej, pod dowództwem pułkownika Antoniego Rawicz-Szczerbo, krewnego jego żony Ireny. Do 1948 roku Mieczysław Domecki szkoli oficerów i żołnierzy w zakresie budownictwa lądowego, jako instruktor techniczny.

Po nawiązaniu kontaktu z firmą Dominion Bridge Engineering Co. w Manitobie, Kanada, wyjeżdża do Winnipeg, ściągając po kilku miesiącach żonę i córkę Elżbietę. Ucząc się intensywnie angielskiego i zdobywając doświadczenie kanadyjskie zakłada wkrótce własną firmę budowlaną, która wznosi pierwsze dwanaście domów na Osborne Street w Winnipegu. Zachęcony przez p. Solikowskiego, przenosi się następnie do Edmontonu i tutaj w roku 1952, zakłada kolejną firmę budowlaną Universe Construction Ltd.  na otrzymanych od miasta terenach buduje pierwsze dwadzieścia domów, zdobywając w ten sposób fundusze i umiejętności potrzebne do dalszej rozbudowy biznesu.

Po pięciu latach pobytu w Kanadzie uzyskuje obywatelstwo kanadyjskie i z coraz większym rozmachem oddaje się pasji inżynierskiej. Zawiera coraz poważniejsze kontrakty, wznosi domy mieszkalne, wieżowce, hotele i mosty. Samych szkół wybudował inż. Domecki w kilku prowincjach ponad 30. Jego dziełem jest między innymi NAIT (Northern Alberta Institute  of Technology), Pempina Bridge, Jasper Place Tower, Garneau Tower, Concord Tower, rozbudowa Victoria Composite High Schoool i wiele innych obiektów. Jego przedsiębiorstwo wznosiło także wiele obiektów dla rozbudowującego się Uniwersytetu Alberty.

W 1963 roku zakłada kolejną firmę Concord Engineering Ltd., podróżuje helikopterami w poszukiwaniu węgla, a po odkryciu terenów na wschodnich zboczach Gór Skalistych, nad Brazeau River, dzierżawi te tereny od państwa. Po zawarciu odpowiednich kontraktów z firmami eksploatującymi węgiel, zapewnia sobie tak zwane royalty.

Aktywność zawodową i duże sukcesy w biznesie łączy Mieczysław Domecki z szeroką działalnością społeczną na rzecz Polonii, Polski i Kanady. W okresie największej aktywności w latach 60-tych i 70-tych pełni kilkanaście ważnych funkcji w organizacjach polonijnych. Jest prezesem Towarzystwa Polsko-Kanadyjskiego, prezesem Klubu Akademickiego i Biznesmenów, pełni funkcję Delegata Rządu Emigracyjnego (1980-85) a wcześniej w latach 1975-77 pełni zaszczytną i niełatwą funkcję prezesa Kongresu Polonii Kanadyjskiej w Albercie. Jako prezes KPK, okręg Alberta działa na polu rodzącej się wielokulturowości, jako oficjalnej polityki rządu kanadyjskiego. Jest autorem przekazanego ówczesnemu premierowi Pierre Trudeau opracowania, zawierającego wiele propozycji i postulatów dotyczących roli i znaczenia mniejszości etnicznych w kształtowaniu przyszłego oblicza Kanady. Zachowana korespondencja z premierem P. Trudeau oraz innymi politykami rządu federalnego i prowincjonalnego (Manning, Hajdasz, Lambert i wielu innych) jest dowodem bogatej działalności społecznopolitycznej i zaangażowania inżyniera.

W czasie obchodów 100-lecia istnienia Kanady powołany zostaje na stanowisko przewodniczącego komitetu organizacyjnego i wywiązuje się z tej roli doskonale, otrzymując od rządu prowincjonalnego specjalne podziękowanie. Występując z ramienia Kongresu nie szczędzi wysiłków i organizuje wysyłanie lekarstw, odzieży i pieniędzy, wysyłając wiele kontenerów do Polski na adres episkopatu w Warszawie, Gdańsku i Katowicach. Zachował się list Lecha Wałęsy, wówczas przewodniczącego Komisji Krajowej Solidarność z podziękowaniami dla Mieczysława Domeckiego za dotację pieniężną, którą inżynier przekazał dla rodzącej się organizacji. Uczestniczy także w budowie polskiego kościoła pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej a podczas budowy Domu Polskiego, jako przewodniczący Komitetu Budowy projektuje i nadzoruje wykonanie prac cementowych.

Przez trzy lata jest członkiem Rady Nadzorczej Uniwersytetu Albertańskiego (Board of Governors) jako ekspert d/s budownictwa i instalacji budowlanych. Był także członkiem Canadian Engineers Association, odznaczonym jako pionier budownictwa kanadyjskiego. Za swoją działalność w okresie wojny i latach powojennych inż. Domecki otrzymał Achievement Award (za obchody Centennial), Złoty Krzyż Zasługi od Rządu Emigracyjnego, Złotą Odznakę Kongresu Polonii Kanadyjskiej.

Wspierając, wspólnie z żoną inicjatywy kulturalne i społeczne, nie szczędząc czasu ani pieniędzy na rozwój organizacji polonijnych i życia kulturalnego (ufundowanie popiersia Fryderyka Chopina znajdującego się w Jubilee Auditorium w Edmonton), przyczynił się do wzbogacania i eksponowania dziedzictwa kulturowego w Kanadzie.

Mieczysław Domecki wiele zdziałał w swoim życiu. Niestety, choroba Alzheimera przeszkodziła jego dalszym planom i ambicjom. Obecnie przebywa pod opieką lekarską.

Jan Mamos

Źródło: Kulisy Polonii, sierpień 1991